Korte historie

Het was 2011 toen auteur en goede vriendin Lulu Wang tegen me zei: ‘Je moet een boek schrijven, je kunt veel mensen helpen.’ Dit zette me aan het denken. Ik heb altijd graag gelezen, en het schrijven van een boek trok me ook wel aan, maar ik had – en heb – enorme bewondering voor auteurs. Ik zag mezelf niet een paar honderd pagina’s schrijven. Maar toch gecharmeerd van het idee, begon ik te schrijven.

Helaas kwam dit schrijfproject na een zeer enthousiast begin al snel voor lange tijd – denk daarbij in jaren – stil te liggen door diverse oorzaken. Daarnaast kreeg ik kansen om mijn Wajong uitkering op een goede, legale manier aan te vullen door werkzaamheden te aanvaarden van de ABvC, een beroepsvereniging voor counsellors waar ik al vele jaren lid van ben. Ik had geen andere keus dan daar prioriteit aan te geven want rondkomen van een uitkering is bepaald geen vetpot.

Nu, jaren later is de drang om alsnog te gaan schrijven weer sterk aangewakkerd, mede doordat een vriend van me een boek heeft uitgegeven in het thriller genre. Daar heb ik ook veel van geleerd, vooral waar het gaat om wat er allemaal bij het uitgeven van een boek komt kijken. Zo kwam ik al snel tot de ontdekking dat het uitgeven van een boek behoorlijk veel geld kost. Tel daar de beperkte doelgroep bij op en de conclusie kan niet anders zijn dat de kans op aanzienlijke financiële verliezen zeer groot is. Vandaar dat ik recentelijk heb besloten dit boek om te vormen tot een blog. Op die manier hoop ik toch een grote groep mensen te bereiken zonder dat ik er aan failliet ga. Een ander voordeel is dat ik eindeloos kan blijven uitbreiden en aanpassen. Ik hoop dan ook dat het blog meegroeit met mij en wat ik meemaak.